Στο Ακάκι λειτούργησαν έξι ελαιόμυλοι. Αυτό συνδέεται με τον μεγάλο ελαιώνα  της περιοχής που ώθησε στην ανάγκη παραγωγής λαδιού.

Από τους μύλους που υπάρχουν στο χωριό μόνο ένας κατάφερε να σωθεί. Αυτός είναι ο Μύλος του Χατζη-Αντώνη που τα ερείπια του σώζονται στην καρδιά του παλιού χωριού, στη οδό Ρόδου. Οι υπόλοιποι τρείς μύλοι ήταν κτισμένοι πολύ κοντά ο ένας στον άλλο και αυτοί ήταν: ο  Μύλος του Χατζη-Ττόφα ή Κουσουλή, o Μύλος του Χατζη-Πιεριές και ο Μύλος του Τσίγκη.   

Ο Μύλος του Χατζη-Ττόφα ή Κουσουλήβρισκόταν στην οδό Ανεξαρτησίας και απέναντι του, ο Μύλος του Χατζη-Ττόφα ή Κουσουλή και στον ίδιο δρόμο, στο σπίτι τουΧρίστου Ποδινά, ο Μύλος του Τσίγκη.

Οι προαναφερόμενοι Μύλοι λειτούργησαν, σύμφωνα με τον Μανωλούδη, μέχρι και τη δεκαετία του 1920-1930 και αποτελούνταν, όπως οι υπόλοιποι μύλοι της εποχής, από μια πέτρα και μια πέτρινη λεκάνη, η οποία περιστρεφόταν με τη βοήθεια ενός ζώου ή ανθρώπου.

Ο άλλος Μύλος ήταν ο Μύλος του Χότζα , ο οποίος έφτιαξε ένα ελαιοτριβείο στο χώρο όπου στεγαζόταν ο αλευρόμυλος του.  Ο Μύλος του Χότζα αποτελείται από ελιόμυλο με πιεστήριο και σύγχρονο διαχωριστήρα.

O νεότερος Μύλος στο Ακάκι είναι ο Μύλος του Μιχαήλη του Γιακουμή, ο οποίος είναι σε αρκετά καλή κατάσταση. Αυτός λειτουργούσε με μηχανή αλλά δεν ήταν εξοπλισμένος με σύγχρονο πιεστήριο και διαχωριστήρα.

Πηγή:
Γεώργιος Μ. Μανωλούδης,  «ΑΚΑΚΙ- Ιστορία και Παράδοση», Απρίλιος 2001